Samenvatting
Buitenlandse werknemer werkt vanaf 1 maart 2007 in het magazijn van een Brussels bedrijf. De werkgever betaalt hem 600 euro per maand. Hij werkte 7 dagen op 7, van 7u tot 18u. Eind 2009 werd zijn verblijf geregulariseerd en de werkgever vroeg voor hem een arbeidskaart B aan. Op 7 september 2010 werkte hij met een arbeidskaart B en dus met wettig verblijf. Hij had een contract van bepaalde duur tot 29 juni 2011. De werksituatie veranderde echter niet. Zijn loon en de werkomstandigheden bleven dezelfde. In oktober 2010 legt hij een klacht neer bij de Sociale Inspectie die het dossier klasseert zonder gevolg. Vervolgens stapt hij naar de rechter. De rechter in eerste aanleg oordeelt echter dat er geen geloofwaardige bewijzen aangebracht worden van zijn tewerkstelling en volgt de visie van de werkgever. De getuigen worden als ongeloofwaardig gezien en er werd geoordeeld dat buren niet konden getuigen over een tewerkstellingsrelatie. De leveringsbonnen die de werknemer als bewijs neerlegt wordt gezien als gestolen documenten en er wordt geoordeeld dat de handtekening een vervalsing zou kunnen zijn. De vordering wordt ongegrond verklaard en de werknemer moet een rechtsplegingsvergoeding betalen van 1.100 euro. In beroep oordeelt het hof dat er geen enkele reden is om de getuigenissen in twijfel te trekken. Er wordt ook op gewezen dat de werkgever geen enkel tegenbewijs aanbrengt. Het hof stelt dat de werkgever geen bewijs aanbrengt voor de vervalsing van documenten en aanvaardt de leveringsbonnen als bewijs. In beroep heeft de werknemer zijn vordering bijgesteld (periode van tewerkstelling ingekort wegens gebrek aan bewijs), de rechter meent dat de werknemer hierdoor redelijkheid aantoont. Het hof acht de tewerkstelling dan ook als bewezen. De werknemer wordt een bedrag toegewezen van 22.981,60 euro brutoloon. De werkgever tekende vervolgens cassatieberoep aan. Het arrest van het Hof van Cassatie bevestigt de beslissing en de argumentatie van het Hof van Beroep.