Samenvatting
Uit de aanvraag van 10 september 2009 blijkt dat verzoekster niet enkel heeft gewezen op haar gezondheidstoestand, op de heersende situatie in Kenia met betrekking tot de verspreiding van HIV en het voorzien van een adequate behandeling maar ook op het gegeven dat zij alleenstaande is en dat zij geen familie heeft om op terug te vallen bij terugkeer naar Kenia. Verder blijkt uit deze aanvraag dat verzoekster niet afkomstig is van Nairobi maar van de stad Nyeri, in het zuiden van Kenia.Uit het medisch advies volgt dat de ambtenaar-geneesheer het onderzoek naar de beschikbaarheid van de benodigde medische zorgen heeft beperkt tot de hoofdstad van Kenia, met name Nairobi. Wat betreft de mogelijkheid tot werken, stelt de ambtenaar-geneesheer vast dat geen bewijs van arbeidsongeschiktheid voorligt en dat “er geen elementen in het dossier die erop wijzen dat betrokkene geen toegang zou hebben tot de arbeidsmarkt in haar land van oorsprong. We kunnen er dus vanuit gaan dat betrokkene zelf zou kunnen instaan voor de kosten die gepaard gaan met de noodzakelijke hulp.”
Uit het advies blijkt derhalve niet dat rekening werd gehouden met het profiel van verzoekster als alleenstaande HIV-besmette vrouw, die geen netwerk heeft in Nairobi waarvan zij niet afkomstig is. Verzoekster wijst erop dat HIV-patiënten in Kenia te maken hebben met stigmatisering, hetgeen steun vindt in het administratief dossier.
Uit het rapport van 2011 van de National Aids Control Council “The Kenya AIDS epidemic”, dat zich in het administratief dossier bevindt en waarnaar de ambtenaar-geneesheer in voetnoot 11 van zijn advies verwijst, blijkt immers dat HIV-patiënten te lijden hebben onder stigmatisering en discriminatie, ook op de arbeidsmarkt, hoewel beleidsmaatregelen worden genomen om stigmatisering en discriminatie tegen te gaan (p. 31, 63-64). Er blijkt niet dat bij het beoordelen van de beschikbaarheid en de (financiële) toegankelijkheid van de benodigde medische zorgen, in casu de toegang tot de arbeidsmarkt, rekening werd gehouden met het profiel van verzoekster als alleenstaande HIV-besmette vrouw en het risico op stigmatisering, hoewel de verwerende partij kennis had van deze elementen, zoals blijkt uit het administratief dossier.