Samenvatting
De verzoeker werd in casu veroordeeld tot een gevangenisstraf van 5 maand met drie jaar uitstel en 75 euro geldboete. Het ging om een familiale ruzie waarbij vader en zoon slaags raakten. Beiden werden hiervoor veroordeeld. Uit het dossier blijkt dat de vader enkele maanden later ook nog een andere zoon slagen toebracht. De omschreven feiten kunnen niet beschouwd worden als een uiting van een uitgesproken weigering om de Belgische wetten na te leven of als gewichtige feiten in de zin van artikel 15 WBN. Verzoeker verzoende zich met zijn vader, werkt al elf jaar bij dezelfde werkgever en er zijn sinds het voorval geen negatieve berichten omtrent de houding van de verzoeker tegen de Belgische samenleving bekend. Deze gegevens samen met de lange tijd tussen de familieruzie en het afleggen van de verklaring tot het verkrijgen van de Belgische nationaliteit maken dat de slagen en verwondingen niet kunnen beschouwd worden als een uiting van een uitgesproken weigering om de Belgische wetten na te leven of als gewichtige feiten in de zin van artikel 12bis WBN. Het verzoek is ontvankelijk en gegrond. Het negatief advies van de procureur des Konings tegen de afgelegde nationaliteitsverklaring is ongegrond.
