Arbeidshof
Antwerpen
2011/AA/584
Marokko - onwettig verblijf - Art. 57, § 2 OCMW-wet – weigering – dringende medisch hulp – behandeling niet onmiddellijk noodzakelijk of acuut - terugkeer praktisch mogelijk – verzorging in herkomstland mogelijk - niet dringend – gegrond

De kosten voor het plaatsen van nieuwe tanden en voor steunzolen vallen niet onder de noemer ‘dringend’. Uit niets blijkt dat de gevraagde hulp zo acuut en noodzakelijk was dat die onverwijld moest plaatsgrijpen. De voortgebrachte attesten in verband met het plaatsen van een gebit en de noodzaak van steunzolen deze dateren uit een (voorgaande) periode waarover het OCMW al weigeringsbeslissingen trof die definitief geworden zijn bij gebrek aan beroep bij de arbeidsrechtbank. Overigens attesteren deze getuigschriften geen hoogdringendheid. 

Enkel wat de steunzolen betreft wordt nu een getuigschrift van 11 januari 2011 voorgebracht met de eenvoudige vraag om steunzolen aan te passen. Van enige hoogdringendheid is evenmin sprake. Het is duidelijk dat, door de medische hulp aan personen die illegaal op het grondgebied verblijven uitdrukkelijk te beperken tot dringende medische hulp, de wetgever wou voorkomen dat alle mogelijke medische hulp zou gewaarborgd worden door de gemeenschap. 

Wanneer een behandeling niet onmiddellijk noodzakelijk of acuut is, het praktisch mogelijk is om naar het thuisland terug te keren om zich daar te laten verzorgen en als het tegendeel niet wordt aangetoond kan de medische hulp niet als dringend beschouwd worden.