Samenvatting
Appelant heeft verklaard dat hij in 1986 in Pakistan in het huwelijk is getreden en dat dit huwelijk in Pakistan is ontbonden alvorens hij in 1995 opnieuw in het huwelijk trad in Groot-Brittannië. De rechtbank van eerste aanleg van Kortrijk had echter geoordeeld dat appelant had nagelaten de dienstige stukken voor te leggen inzake zijn Pakistaanse echtscheiding. Bijgevolg werd het huwelijk gesloten in 1995 in Groot-Brittannië nietig verklaard om reden van bigamie. Het Hof van Beroep stelt dat op welke wijze men ook gebruik wenst te maken van een buitenlandse beslissing of akte, er alleen vertrouwd kan worden op de echtheid en de oorsprong van het document wanneer dit gelegaliseerd is. Aangezien het document dat wordt voorgelegd door appelant tot bewijs van de ontbinding van zijn eerste huwelijk niet is gelegaliseerd en dat er geen vrijstelling is van de legalisatieverplichting voor Pakistaanse documenten besluit het Hof dat de ontbinding van het huwelijk tussen appelant en zijn Pakistaanse echtgenote niet bewezen is. Bijgevolg is het terecht dat het Britse huwelijk van appelant nietig is verklaard.
