Weigering van verblijf volstaat volgens RvV niet voor nationale SIS-signalering: ook weigering van toegang nodig

Gepubliceerd op

RvV arrest nr 253.382 van 22 april 2021 vernietigt een beslissing tot signalering in het Schengeninformatiesysteem (SIS) terwijl er slechts een weigering van gecombineerde vergunning was genomen, en nog geen weigering van toegang. Overeenkomstig artikel 24 van de Verordening (EG) nr. 1987/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 betreffende de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (hierna: SIS-II Verordening) is er om nationaal te signaleren een beslissing tot weigering van verblijf én een weigering tot toegang nodig. Een loutere weigering van verblijf na een aanvraag van een gecombineerde vergunning kan dus geen basis vormen voor een nationale signalering in het SIS..

Feiten

Op 15 juli 2019 krijgt de verzoeker in zijn aanvraagprocedure voor de afgifte van een gecombineerde vergunning een beslissing tot weigering van verblijf (bijlage 48) van de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ). Verzoeker verbleef al enkele jaren in België op basis van een arbeidskaart.

De reden van weigering: DVZ kreeg van Staatsveiligheid het advies dat de activiteiten van verzoeker op directe wijze de spionage- en inmengingsactiviteiten van de Chinese inlichtingendiensten ondersteunen en dat zijn activiteiten bijgevolg een bedreiging vormen voor de inwendige en uitwendige veiligheid van de Staat. Het verblijf van verzoeker werd met andere woorden geweigerd omdat hij geacht werd de openbare rust, de openbare orde of de nationale veiligheid te kunnen schaden.

Op 31 juli 2019 verlaat verzoeker het Belgisch grondgebied, nog vóór DVZ een bevel om het grondgebied te verlaten en/of een inreisverbod oplegt. DVZ legt op 11 september 2019 toch een inreisverbod op voor een periode van 8 jaar, maar bij arrest nr. 223 410 van 2 maart 2020 vernietigt de RvV deze beslissing. De reden: een inreisverbod moet steeds samengaan met een beslissing tot terugkeer/verwijdering, wat in deze zaak niet het geval was. Hoewel het huidige arrest ook naar de bovenstaande beslissingen verwijst, gaat het in deze zaak over de beslissing die op deze feiten volgde: de minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, en van Asiel en Migratie beslist op 4 september 2020 om over te gaan tot een signalering in het SIS “(Schengen Information System)”, dit voor een periode van 8 jaar.

Het arrest van de RvV

De verzoeker stelt dat de minister niet kon overgaan tot een nationale signalering aangezien de specifieke situatie niet voldoet aan de elementen opgenomen in artikel 24, lid 1 van de SIS-II Verordening. Dit artikel stelt dat er voor een nationale signalering ook een nationale beslissing tot het opleggen van een inreisverbod moet bestaan. Deze beslissing is er volgens verzoeker niet meer aangezien de RvV het inreisverbod van 11 september 2019 vernietigde bij arrest nr. 223 410 van 2 maart 2020. Artikel 24 van de SIS-II Verordening is daarom geschonden. De Belgische staat stelt dat de beslissing waarvan sprake in artikel 24 van de SIS-II Verordening niet noodzakelijk een inreisverbod moet zijn. Dit kan ook een beslissing tot weigering van toegang zijn. Deze beslissing is er wel degelijk: de beslissing tot weigering van verblijf (bijlage 48) van DVZ van 15 juli 2019.

De vraag die de RvV hier beantwoordt: volstaat de beslissing tot weigering van verblijf over een aanvraag om een gecombineerde vergunning, dit om redenen van openbare orde of nationale veiligheid als grondslag voor een nationale signalering in het SIS? Of vereist een SIS-signalering een nationale beslissing tot weigering van toegang én verblijf? De RvV oordeelt dat artikel 24, lid 2 van de SIS-II Verordening voor de signalering in het SIS vereist dat de bevoegde autoriteit zowel een nationaal inreisverbod als verblijfsverbod oplegt. De beslissing tot weigering van verblijf in het kader van de gecombineerde vergunning legt enkel een weigering tot verblijf op maar verbiedt de toegang tot het Belgisch grondgebied niet. Daarom kan de Belgische staat zich niet op deze beslissing baseren om een nationale signalering te doen.

De RvV haalt in dat kader volgende argumenten aan:

  • Aangezien een SIS-signalering erop gericht is de toegang te weigeren en ook een invloed heeft op een verblijfsaanvraag is het logisch dat deze signalering gegrond is op een nationale beslissing tot weigering van toegang én verblijf;
  • Ondanks de onduidelijkheid in de tekst van artikel 24, lid 1 van de SIS-II Verordening, die spreekt van een weigering van toegang óf verblijf, verwijzen andere bepalingen in de Verordening naar een weigering van toegang én verblijf (bv. Hoofdstuk IV en artikel 21 van de SIS-II Verordening);
  • Uit de conclusie van advocaat-generaal P. Pikamäe van 10 februari 2021 in de zaak C‑546/19, BZ tegen Westerwaldkreis komt duidelijk naar voren dat artikel 24, lid 2 van de SIS-II Verordening eigenlijk een inreis- en verblijfsverbod behelst;
  • Het nieuwe artikel 24, lid 1 a) juncto lid 2 b) van Verordening (EU) 2018/1861, dat nog niet in werking is getreden, brengt verduidelijkingen en vereist ontegensprekelijk een nationale beslissing tot weigering van toegang én verblijf;
  • Een inreisverbod kan hier niet opgelegd worden in het kader van de Terugkeerrichtlijn aangezien betrokkene daarvoor onwettig moet verblijven op het grondgebied van een lidstaat, wat hier niet het geval is. Wat wel een mogelijkheid is, is om in deze situatie een nationaal inreis- en verblijfsverbod op te leggen wegens een bedreiging voor de openbare orde, de openbare veiligheid of de nationale veiligheid zoals beschreven in artikel 24, lid 2 van de SIS-II Verordening. Om hieronder te vallen, moet de derdelander op het moment van het uitvaardigen van dit verbod buiten het grondgebied van de betrokken lidstaat verblijven. De verzoeker was nog aanwezig op het grondgebied toen deze beslissing werd afgeleverd waardoor artikel 24 lid 2 van de SIS-II Verordening hier niet van toepassing is. Bovendien kan je nergens in de beslissing lezen dat elke toegang en elk verblijf om redenen van openbare orde of nationale veiligheid verboden wordt.

Aangezien de bestreden beslissing die verzoeker in het SIS signaleert voor een periode van acht jaar geen grondslag vindt in de SIS-II Verordening, vernietigt de RvV de bestreden beslissing van 4 september 2020 tot signalering SIS.

Meer info