Samenvatting
Verzoekster, afkomstig uit Afghanistan, diende in november 2021 samen met haar kinderen aanvragen in voor de afgifte van visa lang verblijf om hun respectievelijke echtgenoot en vader te vervoegen in België. De respectievelijke echtgenoot, eveneens afkomstig uit Afghanistan, diende in oktober 2015 een VIB in. In januari 2016 wordt dit verzoek geweigerd met BVG. In september 2020 diende de respectievelijke echtgenoot een nieuw VIB in. Het CGVS nam in april 2021 een beslissing tot weigering van de vluchtelingenstatus en tot toekenning van de subsidiaire beschermingsstatus. In januari 2022 beslist de gemachtigde van de staatssecretaris voor Asiel en Migratie tot weigering van de afgifte van de gevraagde visa voor verzoekster en haar kinderen.Verzoekster zou namelijk de huwelijksband niet kunnen staven omdat het door haar voorgelegde stuk geen conforme huwelijksakte is, maar slechts een eenvoudige verklaring op eer door getuigen. Indien verzoekster via een DNA-test aantoont dat er sprake is van gemeenschappelijke kinderen van verzoekster en haar respectievelijke echtgenoot, kunnen de resultaten van deze test worden ingeroepen als bewijs bij een nieuwe beslissing op grond van artikel 10 van de Vreemdelingenwet. Alvorens de DNA-procedure kan worden opgestart, dient verzoekster evenwel nog een uittreksel uit het strafregister voor te leggen. Betreffende de kinderen, de ter staving van de verwantschapsbanden elektronische taskara zouden geen melding maken van de ouders. Deze stukken kunnen bijgevolg niet dienen als bewijs van verwantschap. Het bewijs van afstamming kan verder nog worden geleverd door een DNA-test en de resultaten van deze test kunnen worden ingeroepen als bewijs bij een nieuwe beslissing.
Uit artikel 10,1,1,4” van de Vreemdelingenwet kan echter niet worden afgeleid dat een DNA-onderzoek slechts kan worden uitgevoerd nadat er eerst een uittreksel uit het strafregister is voorgelegd. Het al dan niet voorleggen van een uittreksel uit het strafregister is namelijk niet relevant voor wat betreft het bewijs van een gezinsband.
Bovendien acht de RvV het in de voorliggende omstandigheden kennelijk onredelijk de DNA-onderzoeken afhankelijk te stellen van het voorleggen van een uittreksel uit het strafregister omdat er geen rekening werd gehouden met de individuele omstandigheden van het voorliggende geval van een Afghaanse vrouw met drie kinderen en de algemene situatie in Afghanistan waar de taliban opnieuw aan de macht zijn. Artikel 11, lid 2 van de Gezinsherenigingsrichtlijn voorziet onder meer dat een concrete beoordeling van de individuele situatie is vereist waarbij alle relevante factoren en omstandigheden in rekening worden gebracht.
De RvV oordeelde ook omtrent de visumaanvragen dat wanneer er een mogelijkheid is om de gezinsbanden aan te tonen door middel van DNA-onderzoeken, het niet gegrond is om de aanvragen af te wijzen, nog voor deze onderzoeken konden worden gevoerd. Het moeten indienen van nieuwe aanvragen voor de afgifte van visa lang verblijf met het oog op gezinsherenging op basis van de resultaten van de DNA-onderzoeken kan namelijk belangrijke gevolgen hebben voor de verdere procedure en de beoordeling van de aanvragen. Er kan bijvoorbeeld slechts sprake zijn van een vrijstelling van de vereisten dat de referentiepersoon moet beschikken over een behoorlijke huisvesting en over toereikende, stabiele en regelmatige bestaansmiddelen, voor zover de aanvraag tot verblijf werd ingediend in de loop van het jaar na de beslissing tot erkenning van de hoedanigheid van vluchteling of de toekenning van de subsidiaire bescherming van de vreemdeling die wordt vervoegd. Verzoekers zullen niet langer kunnen genieten van deze vrijstellingen indien nieuwe visumaanvragen moeten worden ingediend.
De RvV besluit dan ook dat de weigering van de afgifte van de gevraagde visa de artikelen 10, 11 en 12 bis van de Vreemdelingenwet, de materiële motiveringsplicht, het zorgvuldigheidsbeginsel en het redelijkheidsbeginsel schendt en moet worden vernietigd.