Samenvatting
Bij het onderzoek naar de mogelijkheid van een “adequate” behandeling, mag de ambtenaar-geneesheer nagaan of equivalenten van de nodige medicatie, te dezen van paliperidone, beschikbaar zijn in het land van herkomst. Het is niet vereist dat het medicijn zelf als merk of een identiek medicijn met een andere merknaam beschikbaar is. Verder volstaat het dat een werkzame behandeling mogelijk is in het land van herkomst, zonder dat is vereist dat deze behandeling op hetzelfde niveau staat als de behandeling in België. De ambtenaar-geneesheer is derhalve niet verplicht rekening te houden met eventuele bijwerkingen van equivalente medicijnen, tenzij daardoor geen werkzame behandeling mogelijk zou zijn of de bijwerkingen van die aard zouden zijn dat de betrokkene zou worden blootgesteld aan een reëel risico voor zijn leven of fysieke integriteit of aan een reëel risico op een onmenselijke of vernederende behandeling (RvS 5 juni 2020, nr. 247.716). Waar verzoekster erop wijst dat de medicatie in België een behandeling op lange termijn toelaat (los van de vraag of de medicatie in Congo ook een behandeling op lange termijn toelaat), stelt verzoekster de mogelijkheid van een identieke behandeling in het land van herkomst als voorwaarde, hetgeen verder gaat dan het begrip “adequate behandeling” in artikel 9ter, § 1 van de vreemdelingenwet. Uit de door de arts-adviseur gehanteerde informatiebron (bijlage 2) kan worden afgeleid dat de desbetreffende medicijnen onderling inwisselbaar of analoog zijn. De arts-adviseur doet geen afbreuk aan de in artikel 9ter van de vreemdelingenwet vervatte ruime appreciatiebevoegheid door verzoekster niet uit te nodigen voor een onderzoek of door haar artsen niet te raadplegen met betrekking tot de analoge medicatie. Verzoekster toont niet aan dat het analoge medicijn niet geschikt is voor een behandeling op lange termijn en er wordt verder geen element aangehaald waaruit blijkt dat het equivalent geneesmiddel geen adequate behandeling zou kunnen bieden.
