Samenvatting
Artikel 9ter Vw verplicht de vreemdeling die er zich op wil beroepen om een identiteitsdocument voor te leggen. Uit de voorbereidende werkzaamheden blijkt dat dit identiteitsbewijs moet geleverd worden aan de hand van een kopie van een paspoort of van een nationale identiteitskaart. Bijgevolg voegt het KB van 17 mei 2007 geen voorwaarde toe aan artikel 9ter Vreemdelingenwet, maar vormt het een precisering. Deze precisering werd overigens aangebracht op aanbeveling van de Raad van State. De verwerende partij heeft de aangehaalde bepalingen niet geschonden door te overwegen dat een rijbewijs geen bewijs van identiteit is. Met betrekking tot artikel 9ter § 1, lid 3 Vw, ziet de Raad geen enkele reden waarom hier een andere definitie zou moeten gegeven worden aan het begrip “definitieve beslissing”, dan diegene die in het algemeen aanvaard wordt in de rechtspraak van de Raad van State. In casu werd de asielprocedure van verzoeker definitief afgesloten door een bevestigende beslissing tot weigering van verblijf, genomen door de Commissaris-Generaal. Of de verzoeker al dan niet besliste om hiertegen een beroep in te dienen bij de Raad van State en de wettigheid van deze beslissing aan te vechten, verandert hier niets aan. Bijgevolg kon verzoeker niet genieten van de uitzondering voorzien in artikel 9ter § 1, lid 3 Vw. Hierover moet geen vraag worden voorgelegd aan het Arbitragehof aangezien verzoeker in zijn argumentatie niet aannemelijk maakt waarom het criterium in artikel 9ter § 1, lid 3 Vw, te weten een hangende asielprocedure of een toelaatbaar cassatieberoep, niet objectief zou zijn en het principe van gelijkheid zou schenden.Net zoals de afgifte van een bevel om het grondgebied te verlaten op zichzelf geen schending kan uitmaken van artikel 3 EVRM, kan een herhaling van een eerder uitgevaardigd bevel dat evenmin. Een BGV is gebaseerd op artikel 7 Vw en is een politiemaatregel die zich beperkt tot de vaststelling dat de vreemdeling niet over een verblijfstitel beschi
