Samenvatting
Aan de verzoekende partij is de technische mogelijkheid geboden om haar vordering, hetzij een vordering tot schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid hetzij een vordering tot het horen bevelen van voorlopige maatregelen bij uiterst dringende noodzakelijkheid met een faxbericht aan de Raad te doen toekomen. Te dezen is verzoekende partij op 12 april 2008 in kennis gesteld van de bestreden beslissing. Zij heeft pas op 21 april 2008 een vordering tot schorsing (en nietigverklaring) ingediend en op woensdag 23 april 2008 om 17 uur 49 met een faxbericht haar huidige vordering ingeleid zonder daarin aan te tonen waarom zij getalmd heeft met het voeren van een procedure teneinde eerder een vordering bij uiterst dringende noodzakelijkheid te vragen. Te dezen merkt de Raad op dat ook het gelijktijdig indienen van zowel een verzoekschrift tot schorsing van de tenuitvoerlegging als van een verzoekschrift tot schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid op zich het bestaan van een uiterst dringende noodzakelijkheid ontkent. Dit klemt des te meer nu uit het verzoekschrift tot schorsing en nietigverklaring en de neergelegde stukken blijkt dat verzoekende partij op 4 april 2008 werd vastgehouden en zij in haar verzoekschrift tot schorsing en nietigverklaring bij de uiteenzetting van haar "belang" stelt: "Verzoeker is het voorwerp van een repatriëringspoging en is van zijn vrijheid beroofd. Een repatriatie is kan elk moment plaatsvinden". De verzoekende partij kende aldus het imminent karakter van de zaak, maar verkoos geen gebruik te maken van de proceduremogelijkheden die bestaan in het kader van de "uiterst dringende noodzakelijkheid". Uit de gegevens van de zaak blijkt thans dat een repatriëring was voorzien op donderdag 24 april 2008.De verzoekende partij zet niet uiteen waarom zij pas op woensdagavond 23 april 2008 in de gelegenheid was om haar vordering in te leiden, te meer dat ze wist dat een repatriëring ging plaatsvinden. Het thans bestaand uiterst dringend ka
