Samenvatting
De betrokkenen hebben elkaar ontmoet eind 2008 en zijn een jaar later gehuwd. Men kan dit een snelle gang van zaken vinden maar als zij werkelijk samen een levensgemeenschap wensten op te bouwen, hadden zij geen andere keus dan snel te trouwen. Beiden zijn afkomstig uit Guinee. De verzoeker werd in België erkend als politiek vluchteling. Hij kan dus niet naar Guinee terugkeren. Hij heeft vast werk en een woning in België. Het is dus logisch dat de betrokkenen hier hun verdere huwelijkse leven willen doorbrengen. De enige bedoeling is niet om mevrouw in België een verblijf te voorzien. De snelle gang van zaken kan niet begrepen worden als een aanwijzing dat het hier louter om een schijnhuwelijk zou gaan. Vrij vlug na het huwelijk werd de gezinsherenigingsprocedure voorbereid. Het is aannemelijk dat de verzoeker na het huwelijk de komst van zijn echtgenote heeft afgewacht in plaats van naar Ivoorkust of Senegal te gaan om haar opnieuw te ontmoeten. Een ontmoeting bij haar thuis in Guinee was onmogelijk wegens verzoekers status van vluchteling. De ambtenaar van de burgerlijke stand in Antwerpen erkende het huwelijk wel. De verzoeker kon dus redelijkerwijze verwachten dat zijn echtgenote spoedig naar België zou kunnen komen. Het Openbaar Ministerie stelt dat deze erkenning gebeurde zonder enig onderzoek. Dit strookt echter niet met de gebruikelijke handelswijze van de ambtenaar bij de erkenning van buitenlandse huwelijken en met de voorgelegde stukken die aantonen dat er wel terdege een onderzoek is gebeurd. Er wordt gesteld dat de echtgenote weinig weet van de verzoeker omdat zij stelt dat de zus van de verzoeker bij het huwelijk aanwezig was, terwijl dit eigenlijk zijn nicht was. Elders in haar verklaring stelt zij formeel dat de verzoeker geen zussen of broers heeft (was juist is). Het is duidelijk dat zij toen de nicht van de verzoeker bedoelde en niet zijn zus. In Afrika is het overigens niet zo uitzonderlijk een nicht ook zus te noemen.
