Samenvatting
Tweede eisende partij betwist de exceptie van borgstelling zoals bepaald in artikel 851 Gerechtelijk Wetboek die de verwerende partij opwerpt. Ze verwijst hierbij naar artikel 17 Verdrag van 1 maart 1954 betreffende de burgerlijke rechtsvordering dat door Turkije is geratificeerd. Onderdanen van deze landen moeten in België geen zekerheid bezorgen aan de Belgische verweerder wanneer ze deze Belg voor een Belgische rechtbank dagvaarden én wanneer er domicilie is in één van de verdragsluitende landen. Het Verdrag van Den Haag voorziet een vrijstelling van de borgstelling mits domiciliëring in één der Verdragsluitende landen. De tweede eisende partij is niet in België gedomicilieerd. Er ligt alleszins geen bewijs van inschrijving in het bevolkingsregister voor. Dat de eerste eisende partij ook gehouden is tot een eventuele rechtsplegingsvergoeding aan verwerende partij verandert niets aan de gehoudenheid van de tweede eisende partij tot het stellen van een borg.
