Samenvatting
Bij een wettelijke samenwoonst dient de intentie van de samenwoners niet te worden onderzocht. De wetgever heeft doelbewust de totstandkoming en de beëindiging van de wettelijke samenwoonst zeer eenvoudig gemaakt. De registratie gebeurt aan de hand van een verklaring en de ambtenaar van de burgerlijke stand gaat na of beide partijen voldoen aan de wettelijke voorwaarden inzake de wettelijke samenwoning. Concreet betekent dit dat nagegaan wordt of aan de voorwaarden van art. 1475 BW werd voldaan en dat de wijkagent controleert of partijen een gemeenschappelijke verblijfplaats hebben op het aangegeven adres. In deze werd op 09 september 2009 een onderzoek gevoerd door de wijkagent te Turnhout met positief resuItaat. Op het verslag (stuk 2 in het bundel van aanlegger) staat genoteerd: 'beiden aangetroffen bij onaangekondigd bezoek op 09.09.2009'. Dergelijk resultaat volstaat voor de registratie. De ambtenaar van de burgerlijke stand mag geen onderzoek voeren naar de intenties van partijen met betrekking tot de duurzaamheid van hun relatie. De ambtenaar van de burgerlijke stand mag ook geen registratie weigeren omdat hij meent dat partijen andere motieven beogen met hun verklaring tot samenwoonst. Er zo over oordelen zou betekenen dat een voorwaarde aan art. 1476 BW wordt toegevoegd, hetgeen uiteraard niet de taak is van de ambtenaar van de burgerlijke stand. Dit behoort tot het terrein van de wetgever. Het is aan de wetgever om een regelgeving, waarvan gesteld wordt of geweten is dat ze onder meer wordt gehanteerd om een verblijfsvergunning te bekomen, desgevallend aan te passen ofte verfijnen. De ambtenaar van de burgerlijke stand heeft in deze geen discretionaire bevoegdheid om gelijk welke belangen af te wegen, hij dient de wet toe te passen en, indien alle voorwaarden vervuld zijn, de samenwoonst te registreren. Deze Rechtbank ziet niet in hoe de Openbare Orde zou in het gedrang komen. Aanlegger vraagt niet aan verweerder om iets te akteren dat niet overeenstemt me
