Dit is een gearchiveerde versie van een digitale nieuwsbrief. De links worden niet meer bijgewerkt.
Voor up-to-date informatie kan u bladeren en zoeken op vreemdelingenrecht.be.

Sinds 31 januari 2020 is het Verenigd Koninkrijk (VK) geen EU-lid meer, maar tot eind 2020 verandert er voorlopig niets op vlak van verblijfsrecht en andere rechten voor Britten en hun familie in België, en vice versa. Voor verblijfsaanvragen vanaf 1 januari 2021 is het nog niet duidelijk welke regels van toepassing zullen zijn.
We overlopen de praktische situatie tijdens de transitiefase:

• voor Britten in België op vlak van kort verblijf, lang verblijf en verblijfskaarten, werk, sociale zekerheid, en vrijstelling van verplichte inburgering
• voor Belgen in het VK
• voor schoolreizen met derdelanders naar het VK

GwH arresten nr. 186/2019 en nr. 206/2019 stellen dat het annulatieberoep tegen een weigering van medische regularisatie artikel 9ter Verblijfswet (zonder ex nunc beoordeling) niet moet vergeleken worden met het beroep in volle rechtsmacht tegen een weigering van internationale bescherming (met ex nunc beoordeling). Bij wijziging van de medische situatie na 9ter-weigering is het annulatieberoep geen daadwerkelijk beroep, maar er zijn nog andere, daadwerkelijke beroepen mogelijk.

4. RvV verduidelijkt toepassing arrest HvJ over gezinshereniging van ouders met meerderjarig geworden erkend vluchteling

Het recht op gezinshereniging van ouders van een meerderjarig geworden verzoeker om internationale bescherming die het land binnenkwam als niet-begeleide minderjarige vreemdeling (NBMV), is niet altijd beperkt tot drie maanden na de erkenningsbeslissing. De ‘redelijke termijn’ moet door de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) in elk dossier concreet beoordeeld worden. Dat zegt de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RvV) in een arrest van 30 augustus 2019 (nr. 225.451). Dit geldt ook voor gezinshereniging met een verzoeker om internationale bescherming die nog minderjarig was op het moment van zijn erkenning als vluchteling. Volgens DVZ was het recht op gezinshereniging in dat laatste geval beperkt tot de resterende duur van de minderjarigheid, ook wanneer dit minder dan drie maanden was.

In het arrest nr. 225.152 van 23 augustus 2019 bevestigt de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RvV) dat een familielid die reeds een F kaart heeft, toch zijn belang behoudt bij een beroep tegen een weigering van een eerdere aanvraag gezinshereniging. Het beroep kan er immers toe leiden dat het familielid sneller een onvoorwaardelijk verblijfsrecht krijgt, gezien de eerste aanvraagdatum. De RvV herhaalt in dit arrest ook dat ascendenten van Unieburgers niet op algemene wijze uitgesloten kunnen worden als 'ander familielid' van een Unieburger.

In arrest nummer 17/2019 van 7 februari 2019 verklaarde het Grondwettelijk Hof de ongelijke behandeling tussen de ex-echtgeno(o)t(e) van een Belg resp. een derdelander, die tijdens het huwelijk slachtoffer was van geweld, ongrondwettig. Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) paste zijn beleid aan en vraagt niet langer om bewijzen van bestaansmiddelen en ziekteverzekering. Dat liet DVZ weten aan het Agentschap Integratie en Inburgering.

Bepaalde categorieën van arbeidsmigranten zijn vrijgesteld van arbeidsmarktonderzoek voor een gecombineerde vergunning of een arbeidskaart, wanneer hun bruto jaarloon een bepaald minimumbedrag overschrijdt. Vanaf 1 januari 2020 gelden nieuwe bedragen, die aanzienlijk hoger zijn dan die van 2019.

Het Koninklijk Besluit van 15 december 2019 bevestigt de lijst van veilige herkomstlanden voor asiel: Albanië, Bosnië-Herzegovina, Noord-Macedonië, Georgië, India, Kosovo, Montenegro en Servië.

Fedasil verleent aan het kind uitstel om de opvang te verlaten en aan de ouders een verlenging van het recht op opvang, als de ouders een bewijs van hun humanitaire regularisatieaanvraag (artikel 9bis Verblijfswet) bij DVZ voorleggen. De opvang wordt verlengd in afwachting van de beslissing van DVZ over de regularisatie. Fedasil is zich ervan bewust dat het onmogelijk is om huisvesting te vinden als de ouders geen verblijfsvergunning hebben.

• 626,74 euro voor een samenwonende persoon
• 940,11 euro voor een alleenstaande persoon
• 1.270,51 euro voor een persoon die samenwoont met een gezin ten laste