Dit is een gearchiveerde versie van een digitale nieuwsbrief. De links worden niet meer bijgewerkt.
Voor up-to-date informatie kan u bladeren en zoeken op vreemdelingenrecht.be.

Nr. 9 | 14 oktober 2020

• Versoepeling bewijs duurzame relatie (kortere termijnen van contact voor de aanvraag of voorziene reisdatum)
• Humanitaire visa met code B17, afgeleverd om gezinsredenen

• een snellere signalering aan het opvangcentrum dat een bewoner in de Dublinprocedure zit,
• hun specifieke traject van opvang en begeleiding,
• een mogelijkheid tot huisarrest door Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ),
• en een mogelijkheid voor Fedasil om het recht op opvang te beperken wanneer de persoon niet meewerkt.

In beschikking nr. 2020/105/C van 5 oktober 2020 veroordeelt de Brusselse Rechtbank van eerste aanleg de Belgische staat om binnen de dertig dagen de procedure aan te passen, zodat verzoekers om internationale bescherming die het online formulier van DVZ invullen zich meteen kunnen aanbieden voor opvang. Sinds 17 maart 2020 tot nu moeten verzoekers normaal wachten op een afspraak bij DVZ alvorens ze worden opgevangen.

Hof van Cassatie (HvC) arrest nr. P.20.0499.F van 3 juni 2020 vernietigt een beschikking van de Kamer van Inbeschuldigingstelling (KI) van Luik wegens schending van het hoorrecht. De KI had de betrokken vreemdeling bij zijn beroep tegen administratieve vasthouding niet de mogelijkheid gegeven persoonlijk ter zitting te verschijnen om zich te verdedigen. Dit op grond van COVID-19 instructies van de eerste voorzitter van het hof van beroep van Luik.

Raad van State (RvS) arrest nr. 248.424 van 1 oktober 2020 verklaart artikel 13 van het KB van 22 juli 2018 houdende het regime en de werkingsmaatregelen van de gesloten gezinswoningen gedeeltelijk onwettig. Dit KB was al gedeeltelijk geschorst door RvS arrest nr. 244.190 van 4 april 2019, zodat onwettig verblijvende gezinnen met minderjarige kinderen in principe niet meer worden vastgehouden in de gesloten gezinswoningen op het terrein van het gesloten repatriëringscentrum 127bis.

In twee arresten (nr. 235.273 van 17 april 2020 en nr. 223.830 van 9 juli 2019) die we bespraken in de nieuwsbrief van 15 september 2020 stelde de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RvV) dat de gemeente een aanvraag gezinshereniging van een 'ander familielid' van een Unieburger mag weigeren wanneer het familielid visumplichtig is en geen paspoort met geldig visum voorlegt. Maar in een recenter arrest (nr. 236.793 van 12 juni 2020) stelt de RvV dat voor het indienen van een aanvraag gezinshereniging door een 'ander familielid' van een Unieburger, niet geëist kan worden dat dit ander familielid een geldig visum voorlegt. Volgens de RvV was het de expliciete wil van de wetgever om de bepalingen van toepassing op de 'klassieke' familieleden ook toe te passen op de 'andere' familieleden.

In arrest nr. 128/2020 van 1 oktober 2020 antwoordt het Grondwettelijk Hof (GwH) op een prejudiciële vraag van de rechtbank van eerste aanleg van Antwerpen over de afwezigheid van een wettelijke procedure voor het vervangen van een geboorteakte in het kader van het afsluiten van een wettelijke samenwoning. Volgens het GwH vereist de wetgeving inzake de verklaring van wettelijke samenwoning niet dat er een geboorteakte wordt voorgelegd. Er hoeft dus ook niet te worden voorzien in een mogelijkheid tot vervanging ervan, zoals voor een huwelijk.

Hof van Justitie arrest C-651/19 van 9 september 2020 oordeelt dat de betekening van asielbeslissingen aan de hoofdzetel van het CGVS als de verzoeker geen woonplaats kiest, en de verkorte beroepstermijn van tien dagen tegen de niet-ontvankelijkheid van een volgend verzoek om internationale bescherming in principe niet strijdig zijn met de Procedurerichtlijn. Maar de Raad van State moet nagaan of de verzoekers voldoende op de hoogte zijn en vlotte toegang tot hun post hebben, of ze werkelijke toegang hebben tot de procedurele waarborgen, en of het gelijkwaardigheidsbeginsel geëerbiedigd is.

Het RvV arrest nr. 229.068 van 20 november 2019 schorst een bijlage 13septies bij UDN, omdat DVZ onvoldoende rekening hield met het privé- en gezinsleven en niet concreet gemotiveerd had waarom en in welke mate er een gevaar voor de openbare orde en nationale veiligheid zou zijn. Artikel 8 EVRM vereist een billijke belangenafweging.

Twee RvV arresten oordelen verschillend over twee verschillende niet-begeleide minderjarigen die internationale bescherming kregen in Griekenland en daarna in België opnieuw asiel vroegen, wat volgens het CGVS telkens niet-ontvankelijk was. RvV arrest nr. 240.127 van 27 augustus 2020 vernietigt de CGVS-beslissing, en RvV arrest nr. 239.910 van 21 augustus 2020 bevestigt de CGVS-beslissing. De individuele situatie en persoonlijke omstandigheden zijn van wezenlijk belang: de verzoeker om IB moet dat aantonen, en het CGVS moet dat onderzoeken.