Wat is dringende medische hulp?

Volgens het Koninklijk Besluit dringende medische hulp van 12 december 1996 kan dringende medische hulp voor mensen zonder wettig verblijf in België het volgende bevatten:

• zowel preventieve als curatieve medische zorg. Nazorg in het kader van besmettelijke ziekten wordt expliciet vernoemd in het KB
• zowel ambulante zorg als zorg in een verplegingsinstelling

De wetgever heeft verder niet bepaald op welke medische zorg mensen zonder wettig verblijf recht hebben en op welke niet. Het is aan de behandelende arts om te bepalen of de medische zorgverstrekking noodzakelijk is om de lichamelijke en geestelijke integriteit van de persoon te beschermen. Als de persoon ook voldoet aan de voorwaarden die het OCMW nagaat, worden de medische kosten ten laste genomen. De federale overheid komt in de praktijk tussen in medische zorg en medicatie waarvoor er voor verzekerden een terugbetaling voorzien is van RIZIV.

 Het kan bijvoorbeeld gaan om:

• een bezoek aan een huisarts, tandarts,…
• onderzoeken die noodzakelijk zijn om tot een juiste diagnose te komen (echografie, een RX onderzoek, een scan)
• een ingreep en de revalidatie na een ingreep (bijvoorbeeld kinesitherapie)
• medicatie

Dringende medische hulp kan verstrekt worden door artsen en tandartsen. Dringende medische hulp kan op voorschrift ook worden verstrekt door apothekers en paramedici, bijvoorbeeld door:

• vroedvrouwen
• kinesisten
• orthopedisten
• bandagisten
• logopedisten
• ...

Uit het bovenstaande blijkt dat dringende medische hulp veel ruimer is dan ‘hoogdringende geneeskundige hulpverlening’ die onmiddellijk vereist is na een ongeval of bij een ernstige ziekte.

Vallen niet onder dringende medische hulp:

• kosten van voeding
• kosten van kleding
• kosten van huisvesting

Lees in het rechtspraakoverzicht 'dringende medische hulp' in het vak 'Extra informatie' wat de rechtspraak onder het begrip 'dringend' verstaat en welk type zorg in aanmerking komt.